گذشتم از خود

من گذشتم زخود وبی خود وتنها گشتم

                                             درسراپرده ی شب محو تماشا گشتم

آدم ساده دلی بودم و حالم خوش بود

                                             ناگهان دیدمت و عاشق لیلا گشتم

آتش عشق تو در خرمن جانم افتاد

                                             همچو شمع سوختم وهمدم گرما گشتم

بعدازآن مثل اسیری شده ام درقفست

                                             از غم  دوری تو یکه  و تنها گشتم

روزها درنظرم بود سیاه و تاریک

                                             مهربان چشم تورا دیدم  وبینا گشتم

باده ی عشق تو را از دو لبت نوشیدم

                                             بین حوران جهان مست توزیبا گشتم

دین ودل باختم و گوشه نشین تو شدم

                                بهر دیدار رخت غرق تمنا گشتم

تو نسیبه دل من گشتی ومن عاشق تو

                             تو شد ی ماه  منو من شه دنیا گشتم

خسته ام از این زمونه                    خسته از  دنیای نامرد

خسته از بازی هر روز                 خسته از حرفهای پردرد

خسته از شعر نگفته                      یک بغل حرف تو سینه

حرفامو همیشه خوردم                   انگاری قسمت  همینه

خسته  از آوازوفریاد                     حسرت زخمه رو گیتار

زل زدن به قاب عکست                  قابی خالی روی دیوار

خسته از سوختن و ساختن                مثل پروانه پی شمع

چون غریبه گنگ و ساکت               تنها موندن توی یک جمع

خسته از گریه ی هر شب               گریه هایی بی سرانجام

بغضی سنگین توی سینه                هق هقی ساکت و آرام

خسته از دوری عشقت                   تو که پاکی و پراحساس

پیشکش  هرم  نگاهت                     یک  سبد پرازگل یاس

خسته از نبودن تو                         ای تو بهترین ترانه

می پرستمت عزیزم                      هر شب وروزعاشقانه